පසුගිය කොටසින්....
එදින හවස් වරුවටම හාමුදුරුවන්ගෙන් කෙටි පණිවිටයක් නොලැබුනි.. දනීශා කෙටි පනිවිඩ කිහිපයක්ම යොමු කලද ආපසු පණිවිඩයක් නොලැබීම නිසා දනීශා සිටියේ සිතු තැවුලෙනි..
“අදින් පස්සෙ ආයෙ මට කතා කරන්න, මැසේජ් කරන්න එපා“
අද එතැන් සිට෴
ඒ කෙටි පනිවිඩය හාමුදුරුවන්ගෙනි. දනීශා හට කරන්ට් එක වැදුනාක් මෙන් විය.. මොහොතකට සියල්ල අමතක වී ගියහ..
“ඔයා විහිළු කරනවද.. මේ.. මම තාම ගැහෙනව.. ඇයි ඔහොම විහිළු කරන්නෙ මගෙ හාමුදුරුවනේ..“
දනීශා මැසේජ් කලේ සැබැවින්ම තැති ගැන්මෙනි..
“මම ඔයාට ආදරේ නෑ.. ආදරේ කලෙත් නෑ.. කරුණාකරල මට වදයක් වෙන්න එපා.. ආයෙ මැසේජ් කරන්න එපා..“
ඒ වෙනකෙකු නොවේ, දනීශා පණ මෙන් ආදරය කල, දනීශා පසුපස සෙනෙහස අයදිමින් පැමිනි, දනීශාව තම මව් පියන්ට පවා හඳුන්වා දුන්, ඒ හාමුදුරුවන්මය.
දනීශා හට කිසිත් කර කියා ගත නොහැකි විය.. එක් වරම හාමාදුරුවෝ , එසේත් නැතිනම් තමන්ගේ ප්‍රේමවන්තයා මෙසේ තමාව කසල ගොඩක් සේ මෙසේ ඉවත් කර දැමීම දනීශාගේ සිතට දැඩි සේ බලපාන්නට ඇත.
ඈ සිංහල පන්ති යෑම නතර කලහ. පාසැල් ගියේද ඕනෑවට එපාවට මෙනි. අධ්‍යාපන කටයුතු බෙහෙවින් අතපසු විය. ජීවිතේ වෙනත් කවර දාකවත් නොමැති තරමේ මහා තනිකමකින් සහ සිත් තැවුලකින් ඈ වෙලාගෙන සිටියහ.
ජීවත් වීමේ ආසාව කෙමෙන් ඈ කෙරෙන් බැහැර වන්නට විය.
ඈ නිතර පන්සලට ගියේ සිත හදා ගන්නටය. ඇතැම් විට ඈ සසුන් ගත වේවිදෝයි යන සැකටද දනීශා ගේ යෙහෙලින් තුල විය.
පන්සලට ගොස් ගෞතම බුදු පියානන්ගේ රුවදෙස බලා කඳුළු වගුරුවමින් තනිවම ඈ හඬා වැටෙන්නට විය. වැලි මලුවේ සක්මන් කරමින්, බෝපත් වළ සිළි සිළි හඬ අභියස ඈ සිතිවිලි අතර තනි වන බොහෝ අවස්තාවල ඈට පොඩි හාමුදුරුවන් මැවි මැවී පෙනෙන්නට විය.
බලාපොරොත්තු වන්න....
“ලා දළු පෝපත් සැලෙනා සෙවනේ...
සාදුගෙ මුහුනයි මැවිලා පෙනුනේ....
අඳුර ගලා එන සුදු වැලි මලුවේ...
ගනදුර පමනයි තනියට උන්නේ...“
මෙසේ කාලය ගත කල නමුදු අවසානයේ කඳුල පමනක් තුරුළු කරන්න, තම මව් පියන් වෙනුවෙන් සිත හසා ගන්නට දනීශා සිතා ගත්තේ නම් දෛවයේ හාස්කමකයට.වටිනා ජීවිතයක් මෙසේ අකාලයේ පරවී නොයෑමට ඉස්තූති විය යුත්තේ දෙවිවරුන්ටමය.
කාලය ඉක්මනින් ගෙවී යන්නට විය. 2011 වර්ශයේ අ.පො.ස උසස් පෙළ විභාගයට උනන්දුවකින් තොරව වුවද මව් පියන්ගේ පෙරැත්ත කිරීම නිසාම මූණ දුන් දනීශා නිවෙසටම වී ඔහේ කාලය ගත කරන්නට වූයේ ජීවත් වනවාට ජීවත් වන්නියක් මෙන් සියළු බලාපොරොත්තු අතැර ගනිමිනි.
A-3 ක් ගන්නට හොඳින්ම අවස්ථාව තිබූ ඈ, හාමුදුරු ප්‍රේමයේ ඵලයක් ලෙස B-2, C-1 කට තම ප්‍රතිඵල සීමා කර ගත්තද, හාමුදුරුවන් A-2, B-1 ක පරාසයකට තම ප්‍රථිඵල රැගෙන ගොස් තිබුනේ හිතු පිත් නැති තිරිසන් බවක්, මෙම සම්බන්දය දැන උන් සැමටම පසක් කරමිනි.
2012 වර්ශය එළමිනි.. එදා වසරේ පලුමු පෝය දිනය විය..සවස් වරුවේ ඈ මල් වට්ටියක්ද සූදානම් කර ගනිමින් සුදෝ සුදට සැරසී සූදානම් වූයේ පන්සල් යෑමටය..
දුරකථනයට කෙටි පනිවිඩයක් ආවේ මෙවිටයි..
“මම සිවුරු ඇරිය අම්මි...“
තවත් කොටසක් බලාපොරොත්තු වන්න෴
රචනය: රවීන්ද්‍ර බණ්ඩාර
.jpg)
0 comments:
Post a Comment