පිනි මත බඹරු (14 වන කොටස)

පිනි මත බඹරු දහ හතර වන කොටස෴

ඒත්.................................සුසුම්නාව කැඩිල... තාත්තව බේර ගන්න බැරිවෙලා මචන්..

සජ්ජ.. මචන්....

මට මුලු ලෝකෙම කඩා වැටුනා සේ දැනෙන්නට විය.. හිස ගිසනි ගන්නවාක් මෙනි.. පපුව හිර වෙන්නාක් මෙනි..

මුලු ජීවිත කාලෙ පුරාවටම වෛර කරපු., ටික දිනකට මත්තෙන් හරි හැටි තේරුම් ගත්තු, පොල්ගස් නැගල ජීවිතේ ගැට ගහපු, අපේ අහංසක තාත්ත නේද මේ දෙයියනේ...

හීනෙකින් වත් නොසිතූ විරූ ලෙස ජීවිතෙන් සමුගෙන අපවත් අතරමන් කර දමා යන්න ගියේ ඇයි තාත්තෙ...

කියා ගත නොහී සිතුවිලි සමුදායක් මැදින් මා කෙමෙන් මලානික වන්නට විය..

කාලය ගෙවී ගියහ..

දිනෙන් දින වියැකෙන මානසිකත්වයෙන් යුතුව පෙර මන් බලා හිදින්නට වූයේ තාත්තගේ නිසල දේහය නිවෙසට ගෙනෙන තුරුය..

නිවසේ ප්‍රමාණවත් තරම් ඉඩ කඩ නොවුන නිසාවෙන් ගේ ඉදිරිපස ටකරන් ටෙන්ට් එකක තාත්තගේ නිසල දේහය අවසන් ගෞරව සදහා තබා තිබිනි..
ලොකු, සිගිති සහ අම්මා යන තිදෙනාම හැඩූ කදුලින්ම තාත්තා දෙස බලා හිදී.. ඔවුන් බෙහෙවින් අප්‍රානික වී සිටී..

මීලගට කල යුත්තේ කුමක් දැයි මා නොදනී.. ගමේ මිනිසුන් එක්කාසු වී මලගමේ වැඩ කටයුත් ඉෂ්ඨ කරන්නේ මහත් උනන්දුවෙනි..

මාගේ පාසැල් මිතුරන් ටික නොහිටින්න මා හට පිස්සු හැදෙනු ඇත..

ආහ්.. ලෝච.. මචන්.. සුජා ල ඇවිත්..

(රොෂා ඇවිත් කීවෙ තාත්තගෙ නිසල දේහය අසල සිටි සුජාව පෙන්වන ගමන්..)

සුජා අසලට මා යන විට සුජා සහ පිරිස මා වට කර ගත්තෙ සැබෑම මිත්‍ර සෙනෙහයෙන් බැවි මට දැනින..

ලෝචන... අපිට ගොඩක් කණගාටුයි.. ඔයාගෙ තාත්තට උන දේට..

බලන්න සුජා.. මට මගෙ මුලු ලෝකෙම නැතිඋනා..

දුක් වෙන්න එපා ලෝචන.. ඊලගට වෙන්න තියෙන දේවල් කරන්න බලන්න.. ජීවිතේ ඔහොම තමයි ලෝචන..

කෝ ලෝචනා සුජා..

(සුජා මම ලෝචනා ගැන විමසන විටම මුහුන කෙමෙන් අදුරු විය..)

ආහ්.. එයාට පනිවිඩේ කීව.. එයා හෙට එයි.. අද එන්න විදියක් නෑ කීව.. ටිකක් සනීප නෑ කියල..

හම්..

(සුජා ඇතුලු ඇගේ යෙහෙලියන් මාගේ සිත සනසන්නට බොහෝ දේ කියන්නට ඇත.. වෙන අවස්තාවක නම් පිට කරන සෑම වචනයක් පාසා සිනහව කැටි කල ඈ, සැබෑම මිතුරියක සේ මසිත සනසන්නට දරන වෑයම අපිරිමිතය.. නමුදු, පියාගේ සෙනෙහස අහිමි, සදාතනිකවම පියා අහිමි මා, කෙලෙසනම් එවදන් හමුවේ සැනසෙන්නටද..)

කාලයත් සමග තාත්තගේ නිසල දේහයට සමු දෙන්නට සිදුවිය..

මල ගෙදර වැඩ කටයුතු හමාර විනි. සත් දින දානයට පමනක් පිරිස ඉතිරි වී අනෙක් පැමින සිටි සියල්ලන්ම වාගේ තාත්තාගේ මෘත දේහයත් සමගම නිවසෙන් පිට විනි..

“පුතේ... ලොකු එකේ.. මං දන්නව.. උඹ විතරයි මට වතුරු උගුරක් හරි දෙන්න ඉන්නෙ මගෙ කියල..“

(තාත්තගේ මෟත දේහය කර මත තබන් පය ඔසවන පියවරක් පියවරක් පාසා මාගේ මනසේ එවදන් රැව් පිලි රැව් දෙන්නට විය..)

ඔහු, නොපෙනුනවට මා හට ආදරේ කරන්නට ඇත..

කුමක් හෝ හේතුවක් නිසා, බීමට ඇබ්බැහු වුවද, ඔහු, සිය දරුවන්ගේ යුතුකම් යම් ප්‍රමානයකින් හෝ ඉටු කල සල්ලාලයෙකුයැයි කිව නොහැකි, පොල් කැඩුවත්, අවිහිංසක වැදගත් හදවතක් හිමි අව්‍යාජ පියකු බැවි, මා හට නොබියව ඕනෑම තැනක ප්‍රකාශ කල හැක..

මචන් ලෝච.. සජ්ජ දුවගෙන ආවේ කනත්තට ගොස් පැමින මා නිවසට ගොඩ වෙන්නටත් ප්‍රතමයෙනි...

ඇයි බන් සජ්ජ..

(සජ්ජ හිටියෙ ගොඩක් කලබල වෙලා..)

මචන් මේ... මේ..

මොකද බන්.. තටමන්නෙ නැතිව කියපන්.. තවත් සිද්ද වෙන්න දෙයක් නෑනෙ බන්..

ඇත්තටම තව මොනව නම් සිද්ද වෙන්නද.

සිද්ද විය යුතු සිය්ල සිදුවී හමාරය..
ආදරණීය පියානන් සදහටම සමුගෙන ගොසිනි..
ඒ නිකන් නොව, පවුලේ බර එහෙම් පිටින්ම වගකීම් රාශියක්ද සමගින් මා පිට පටවමිනි.
හරිහමන් රැකියාවක්වත් නොමැති මා කෙසේ නම් පවුලේ බර උසුලන්නද. එසේ කියා අම්මාට ම දුක් විඳින්නට තව දුරටත් ඉඩ හල නොහැකිය.
එහෙයින් කල යුතු දේ බොහොමයක් මා හට ඉතිරි වී ඇත.
තව සිදුවන්නට කියා මහා බයානක යැයි කිසිත් මා හට තේරෙන පරිදි නොමැත.෴.

මචන් ලෝචනා................... (සජ්ජ ගොත ගසන්නට විය..)

ඇයි බන් කියපන්.. මළගෙදරටවත් ආවෙ නෑනෙ.. උවමනාවක් තියෙනව නම් එන්න තිබුනනෙ බන් එයාට. මහ ලොකු ආදරේ... කියපන් බන්.. මොකද.. වෙන එකෙක් එක්ක ඉන්නව වත් දැක්කද෴?

(ඇත්තටම මා තුල තිබුනේ කේන්තියකට වඩා දැඩි කලකිරීමකි....)
සජ්ජ ඇස් ලොකු කරන් මා දෙස බලා සිටියේ මා සජ්ජාගේ සිත කියවූවක් මෙන් යැයි මට හැඟිනි..

නමුදු ඔහුගේ ප්‍රතිරූපය ක්‍රමයෙන් වෙනස් වන්නට විය..

හමුවමු,
පිනි මත බඹරු අවසන් කොටසත් සමගින්...
විඳවන සෙනෙහසේ සැබෑ පූර්වාකතනයක් සමගින්, 
තවත් සත්‍ය කතාවක නිමාව සනිටුහන් කරන්නට...